Het ontstaan van hip-hop
In de eind jaren zeventig in de verenigde staten komt er een beweging op gang die door Keith “Cowboy” Wiggins (lid van Grandmaster Flash and the Furious Five) de naam krijgt “Hip Hop” terwijl hij aan het scat-zingen is en een vriend zijn soldaten bestaan belachelijk maakt en waar Hip-Hop refereert naar het marcheren.
Nog voor het genre zijn naam ontvangt is er al immense interesse in rap in de amerikaanse zwarte achterbuurten zoals de Bronx. Hier vindt dan ook de geboorteplaats van moderne hip hop, maar rappen kent zijn oorsprong al ver voor die tijd in van West-Afrika en vormt de voorouder van zowel rap als blues en scat.
Wanneer blues populair wordt in Amerika en het gedeelt wordt met de blanke bevolking, omdat er in de tijden van drooglegging geen segregatie in de illegale kroegen zijn, is het al een kwestie van tijd voor de zwarte cultuur naar de mainstream zal gaan.
Hiphop onderscheid zich van rap door de aanwezigheid van drie andere elementen, namelijk het ritmische element, DJ element en zang element. Het is echter lastig om de beginstadia van hiphop altijd aan deze onderscheiding te herkennen. Het MCen wordt overigens als het rap-element gezien.
Wanneer de wereld in de tachtiger jaren verkeert begint hiphop aan populariteit te winnen buiten amerika. In de jaren negentig wordt het genre wereldberoemd door het in opspraak geraakte subgenre “Gangsta rap”. Hiphop houdt echter de focus op de breaks en het samenspel tussen de elementen en dan met name de DJ en de MC. Ook worden beatboxers en breakdancers aanzienlijk beroemd wereldwijd. Het is in deze tijd dat de klassiekers die we nog steeds op de radio en TV horen worden uitgebracht door onder andere Grandmaster Flash en Run-DMC.
In de jaren negentig komt, mede door de drug crisis in de VS, gangsta rap op en heeft deze aanzienlijk meer succes dan de vrolijke of sociaal bewuste hiphop uit de jaren tachtig. Wat de rapper kritiek oplevert is de nadruk p drugsgebruik en verkoop, geweld en vrouwonvriendelijke teksten. Zoals eerder al benoemd zorgt de “gangsta” rap er voor dat hiphop een wereldwijd fenomeen wordt, en de verkoop van de albums schiet omhoog. Artiesten pakken dan ook de kans om het subgenre weer in te lijven voor sociale kritieken, wat in het nieuwe millennium resteert is de verdere commercialisering van het genre en ontwikkeling tot een volwassen genre.
